Magazyn Kategorie Z życia wzięte W rodzinach powinno się rozmawiać o transplantacji – powiedz o swojej postawie!
W rodzinach powinno się rozmawiać o transplantacji – powiedz o swojej postawie!
- Szczegóły
- Opublikowano: 23 wrzesień 2012
- Aneta Dyka-Urbańska
To leczenie ratujące życie
Szkolenie z zakresu transplantologii dla personelu Szpitala Powiatowego w Mielcu, które odbyło się w miniony czwartek, ma na celu, jak mówią prelegenci, przekonać środowisko placówki, że pozyskiwanie narządów do przeszczepu jest w dzisiejszym świecie takim samym obowiązkiem jak inne formy leczenia, czy też profilaktyka. - Takie spotkania mają również pokazać personelowi szpitala, że medycyna transplantacyjna opiera się na nowoczesnych i ujętych prawem zasadach, są też instytucje państwowe odpowiedzialne za jakość i bezpieczeństwo pobierania narządów - podkreśla dr Jarosław Czerwiński z Centrum Organizacyjno-Koordynacyjnego ds. Transplantacji Poltransplant, specjalista chirurgii ogólnej i transplantologii klinicznej.
Nowoczesny szpital angażuje się w transplantacje
Jak uważa wykładowca, nowoczesny szpital w kryteriach jakości musi brać pod uwagę kwestię aktywnego uczestnictwa w systemie dawstwa narządów. - Są w szpitalu osoby naturalnie predystynowane do tego, by się w to zaangażować, np. personel na oddziałach intensywnej terapii, neurochirurgii, neurologii. Ale oczywiście pracownicy całego szpitala i każdego szczebla powinni wpierać tę ideę, by tworzyć odpowiednie środowisko dla transplantacji. Wiemy, że poparcie dla samej idei jest, ale choć w całej Europie i na świecie klimat wokół tego tematu jest pozytywny, to występuje istotna rozbieżność pomiędzy potrzebami a ilością przekazywanych narządów. Niewątpliwie potrzebne jest partnerstwo dla transplantologii, nie tylko ideowe, bo to jest, ale konkretne. To jest forma leczenia, ratowania życia, która powinna być w kręgu zainteresowania prezydentów, starostów, całych samorządów, grup i organizacji społecznych. Przecież ludzie umierają wszędzie, a w jednych rejonach udaje się zapewnić więcej organów do przeszczepu, w innych mniej, więc to kwestia zorganizowania przestrzeni dla transplantacji, również więc aktywności szpitala. Tym bardziej, że aby pozyskać organ nie potrzeba szczególnych, wyjątkowych dokumentów, pozwoleń. Wystarczy orzeczenie o śmierci dawcy i blok operacyjny - dodaje lekarz.
Nerki nie rosną na drzewach, nie leżą na półkach
W szkoleniu wzięli udział lekarze wszystkich oddziałów oraz przedstawiciele zespołu pielęgniarskiego, w tym koordynatorzy szpitalni do spraw transplantacji lekarz Alicja Ruman – Petrenko oraz pielęgniarka Bożena Występek. - Bardzo ważne jest to, żeby każdy z nas zadał sobie pytania co by było, gdybyśmy potrzebowali przeszczepu, czy przyjęlibyśmy narząd od innej osoby. Większość z nas odpowiedziałby: tak. Skoro tak, zastanawia dlaczego narządów do przeszczepu wciąż brakuje, choć przecież ludzie umierają codziennie. Wszyscy jesteśmy śmiertelni. Może warto to przemyśleć i zdecydować, że skoro my chcielibyśmy ratować swoje życie dzięki przeszczepowi gdyby była taka potrzeba, to i my zadeklarujmy, że nasze po śmierci można komuś przekazać - mówi lekarka. Bożena Występek podkreśla, że w pracy pielęgniarki często spotyka się z sytuacją, że rodzina nie wie, jakie było zdanie pacjenta w kwestii dawstwa narządów. - W każdej rodzinie powinny toczyć się takie dyskusje, powinniśmy wiedzieć, jakie zdanie na ten temat mają nasi bliscy. Trzeba pamiętać, że w sprawie przeszczepu kierujemy się zdaniem osoby, która miałaby być dawcą, a nie jej rodziny - zaznacza. – My na Oddziale Intensywnej Terapii posiadamy oświadczenia woli, które będą dostępne w całym szpitalu, a sprzeciw można zgłosić w Centralnym Rejestrze Sprzeciwów lub napisać oświadczenie ręcznie lub złożyć oświadczenie ustne w obecności dwóch świadków. Jeżeli osoba nie posiada 16 lat wówczas takie zgłoszenie do CRS może zgłosić opiekun prawny.
Nie zabieraj narządów do nieba, są potrzebne na ziemi
Jak podkreślają koordynatorki ds. transplantologii w mieleckim szpitalu, obawy bliskich, że organy do przeszczepu zostaną pobrane, gdy jest jeszcze szansa na uratowanie człowieka są kompletnie nieuzasadnione. - W szpitalu powołana jest komisja do spraw orzekania śmierci mózgu. Śmierć mózgu jest to całkowite i nieodwracalne ustanie funkcji pnia mózgu. Pobranie komórek, tkanek i narządów do przeszczepienia jest dopuszczalne wyłącznie po stwierdzeniu trwałego nieodwracalnego ustania czynności mózgu. Śmierć mózgu jest to diagnoza kliniczna. Wykonuje się testy i badania potwierdzające śmierć. Zatem, uwaga, nie zabija się chorych! Większość religii popiera transplantacje – tłumaczą stanowczo koordynatorki.
PODSTAWY DAWSTWA NARZĄDÓW – PROGRAM SZKOLENIOWY ETPOD W RAMACH PARTNERSTWA DLA TRANSPLANTACJI 2012-09-20 Szpital Powiatowy im. E. Biernackiego w Mielcu
Program szkolenia
10:30 Wprowadzenie – założenia i wyniki programu Partnerstwo dla Transplantacji - dr Jarosław Czerwiński
11:00 Identyfikacja i kwalifikacja zmarłego dawcy narządów - dr Jarosław Czerwiński
11:30 Rozpoznanie śmierci mózgu oraz opieka nad zmarłym dawca narządów - dr Tomasz Kubik
12:30 Rozmowa z rodziną nt. pobrania narządów - dr n. hum. Anna Jakubowska - Winecka
13:30 Organizacja pobierania i przeszczepiania narządów - dr Jarosław Czerwiński
Organizatorzy:
Inż. Leszek Kołacz Dyrektor Szpitala Powiatowego im. E. Biernackiego w Mielcu
dr n. hum. Anna Jakubowska-Winecka Specjalista psychologii klinicznej, kierownik Zakładu Psychologii Zdrowia CZD w Warszawie
dr Jarosław Czerwiński Centrum Poltransplant, Zakład Pielęgniarstwa Chirurgicznego i Transplantacyjnego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, specjalista chirurgii ogólnej i transplantologii klinicznej
dr Tomasz Kubik Szpitalny Koordynator Transplantacyjny w Centralnym Szpitalu Klinicznym Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, specjalista anestezjologii i intensywnej terapii
Szkolenie realizowane ze środków finansowych Ministerstwa Zdrowia w ramach Programu Wieloletniego na lata 2011-2020 pn „Narodowy Program Rozwoju Medycyny Transplantacyjnej”
